Het is al een tijd geleden dat ik iets geschreven heb. Ik heb nogal wat diensten gedraaid, omdat een collega met ziekteverlof is. Dus een klein verhaaltje, dat overal had kunnen gebeuren:
Een vrouw was samen met haar vriendin paddestoelen gaan zoeken in de bergen. In bergen viel ze en dus kwam zij met haar vriendin hysterisch op de SEH binnen. Ze bleek een gebroken pols te hebben en de breuk was ook nog eens verplaatst. Behandeling bestaat in principe uit infiltratie van de pols met een lidocaine (of familie), vervolgens tractie en reductie. Aangezien dit niet geheel pijnloos gaat, was de vrouw bij voorbaat bang en zij uitte haar angst nogal hysterisch: "Ik hou niet van artsen. De laatste keer, dat ik naar een arts ging voor mijn depressie, zei de dokter dat ik maar blokje om moest gaan lopen.¨ Vervolgens zei ik tegen haar: "Weet u, ik hou eigenlijk helemaal niet van patiënten.¨ Op hetzelfde moment zette ik haar pols terug. Na controle met een röntgenfoto, was ze gekalmeerd en vroeg me of ik niet bij mij op controle kon komen (De patiënte kwam van buiten de bereik-zone van het ziekenhuis). Dat zijn toch weer de fijne momenten van de SEH.
