Het is al een tijd geleden dat ik iets geschreven heb. Ik heb nogal wat diensten gedraaid, omdat een collega met ziekteverlof is. Dus een klein verhaaltje, dat overal had kunnen gebeuren:
Een vrouw was samen met haar vriendin paddestoelen gaan zoeken in de bergen. In bergen viel ze en dus kwam zij met haar vriendin hysterisch op de SEH binnen. Ze bleek een gebroken pols te hebben en de breuk was ook nog eens verplaatst. Behandeling bestaat in principe uit infiltratie van de pols met een lidocaine (of familie), vervolgens tractie en reductie. Aangezien dit niet geheel pijnloos gaat, was de vrouw bij voorbaat bang en zij uitte haar angst nogal hysterisch: "Ik hou niet van artsen. De laatste keer, dat ik naar een arts ging voor mijn depressie, zei de dokter dat ik maar blokje om moest gaan lopen.¨ Vervolgens zei ik tegen haar: "Weet u, ik hou eigenlijk helemaal niet van patiënten.¨ Op hetzelfde moment zette ik haar pols terug. Na controle met een röntgenfoto, was ze gekalmeerd en vroeg me of ik niet bij mij op controle kon komen (De patiënte kwam van buiten de bereik-zone van het ziekenhuis). Dat zijn toch weer de fijne momenten van de SEH.
zondag 7 november 2010
dinsdag 5 oktober 2010
Over laat zijn
Laat zijn in Spanje.
Voor degenen, die Spanje een beetje kennen, weten dat de Spanjaarden vrijwel nooit op tijd komen. Zelfs niet op hun werk. Waar menig Nederlands bedrijf de baas op zijn minst maatregelen neemt, als je altijd telaat komt, haalt de Spaanse baas zijn schouders op.
Een voorbeeld.
Omdat ik een typische Nederlander ben, kom ik nooit te laat op mijn werk.
Vandaag echter was er sprake van een onvoorziene omstandigheid. Veel regen en een vrachtauto, die veel te groot was voor de bergweg, die ik elke dag neem, blokkeerde de volledige weg en, (omdat ie zo groot is) kon er niemand langs. Er zat dus niets anders op dan rustig achter deze vrachtwagen aan te rijden met 20 km/u.
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis zat de baas van de spoedeisenhulp rustig te praten met de directeur van het ziekenhuis. Ze vroegen mij niet eens waarom ik te laat was. Het enige dat de directeur zei: ¨Je hebt al een patiënt in Box 6, ik heb al een röntgenfoto voor je gevraagd. Kun je even helpen en vertellen of de patiënt een botbreuk heeft?¨
Ik weet dat iedereen hier te laat komt. Maar ik kan er nog steeds niet aan wennen.
Overigens delen niet alle Spanjaarden deze laconieke opvatting over te laat komen. Met name in Catalonië waarderen ze toch dat je op tijd komt.
maandag 4 oktober 2010
Sinaasappelsap
Zoals vrijwel ieder kind drinkt mijn zoon van 3 soms sinaasappelsap. Vorige stelde hij vast dat de sinaasappelsap te koud was, wanneer het pak uit de ijskast komt. Zijn oplossing? Hij liep naar de magnetron, zette het glas met sinaasappelsap erin en startte de magnetron.
¨Ik hou niet van koude sinaasappelsap¨. Dat was zijn antwoord.
Abonneren op:
Posts (Atom)