dinsdag 5 oktober 2010

Over laat zijn

Laat zijn in Spanje.
Voor degenen, die Spanje een beetje kennen, weten dat de Spanjaarden vrijwel nooit op tijd komen. Zelfs niet op hun werk. Waar menig Nederlands bedrijf de baas op zijn minst maatregelen neemt, als je altijd telaat komt, haalt de Spaanse baas zijn schouders op.

Een voorbeeld.

Omdat ik een typische Nederlander ben, kom ik nooit te laat op mijn werk.
Vandaag echter was er sprake van een onvoorziene omstandigheid. Veel regen en een vrachtauto, die veel te groot was voor de bergweg, die ik elke dag neem, blokkeerde de volledige weg en, (omdat ie zo groot is) kon er niemand langs. Er zat dus niets anders op dan rustig achter deze vrachtwagen aan te rijden met 20 km/u.

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis zat de baas van de spoedeisenhulp rustig te praten met de directeur van het ziekenhuis. Ze vroegen mij niet eens waarom ik te laat was. Het enige dat de directeur zei: ¨Je hebt al een patiënt in Box 6, ik heb al een röntgenfoto voor je gevraagd. Kun je even helpen en vertellen of de patiënt een botbreuk heeft?¨

Ik weet dat iedereen hier te laat komt. Maar ik kan er nog steeds niet aan wennen.

Overigens delen niet alle Spanjaarden deze laconieke opvatting over te laat komen. Met name in Catalonië waarderen ze toch dat je op tijd komt.

maandag 4 oktober 2010

Sinaasappelsap

Zoals vrijwel ieder kind drinkt mijn zoon van 3 soms sinaasappelsap. Vorige stelde hij vast dat de sinaasappelsap te koud was, wanneer het pak uit de ijskast komt. Zijn oplossing? Hij liep naar de magnetron, zette het glas met sinaasappelsap erin en startte de magnetron.

¨Ik hou niet van koude sinaasappelsap¨. Dat was zijn antwoord.